Aflevering 6 van podcast het Motorblok: jeugdherinneringen en jezelf ontwikkelen.

Ik kom vaak in Overijssel. In een speciaal dorp. Nog preciezer, op een mooi plekje net buiten dat dorp. Een postzegel stukje land, met drie oude schuren. Als ik er ben, stap ik terug in de jaren 70.

De schuren ruiken naar bijts. In het kookhuisje hangt een muffe lucht. De sporen van de oude douche hangen er nog. Er was geen waterleiding in de grote schuur, dus mijn oom Rob douchste in het kleine kookhuisje, op de rode tegels. Zo heb ik later begrepen. Met uitzicht op de bandenfabriek. 

Hoe tevreden moet hij zijn geweest als hij daar douchte. De oude schuren, zijn eigen domein in de natuur, zonder gas en licht. Die hem terugbrachten naar de jaren ‘40 of ‘50. Naast het kookhuisje staat een pomp waar ooit water uit kwam. Eerst een paar loze halen met lucht, dan het bruinige water, kotsend en klotsend.

Wij, mijn ouders, namen het water uit de pomp mee terug naar de bewoonde wereld. In gele jerrycans achterin de auto. Water met ijzersmaak.

Als het avond was grilde mijn oom kippetjes, gedrenkt in ketjap met knoflook. Simpele bakstenen, met een rooster erop. Hij trok het vel eraf, in één ruk. Maar hij was zachtaardig, met licht trillende handen. Soms zat ik naast hem in zijn witte Fiat met benzinegeur. Mijn oom nam trekjes van zijn sigaret, met afgekloven nagels. Hij rookte Caballero zonder filter.

’s Avonds sliepen wij, de kinderen, in een oude tent. De nevel hing over de weilanden. Ik schrok van een loeiende koe. Ritsende tenten, gestripte kippen, loeiende koeien. Een jeugd in Overijssel.

Overdag werden wij een keer geroepen. Opa stond voor de grote schuur, met een lasso. Een kruising tussen Elvis en een indiaan. Gekleed in een leren tenue met primitieve tekeningen erop; hij keek omhoog. Heel hoog in de lucht - een witte uil in een boom. De jagersblik gericht op de uil, zwaaide hij zijn lasso. Hij miste. Daarna nogmaals, en nogmaals. Ouders klapten. Kinderen gilden. De lasso zwiepte, nam gebroken takken mee naar beneden. De opgezette uil hoog in de boom bleef staan. Hij kon niet wegvliegen.

Mijn oom zou 10 jaar later dood zijn.   Konden we maar de tijd terughalen, met een worp die doel trof. Naar het natte avondgras, de loeiende koeien, en de kippen in ketjap.

Onze wereld van Netflix, files bij Amersfoort en Deventer.  Een tijd waarin je toestemming aan de gemeente vraagt voor het stoken van een vuurtje. Hij heeft het niet meer meegemaakt. De pomp is weg. De schuren staan er nog, precies zo als toen.

Welkom bij aflevering 6 bij podcast het Motorblok. Dit keer een wat kortere; na het zeer lange en mooie gesprek met Nikko Norte ga ik mijn gesprekken met anderen wat vaker afwisselen met een klein verhaaltje.

Dit keer schreef ik over het platteland en over dingen die je uit je vroege jeugd meedraagt. Sommige juist mooi, zoals de avondlucht en vakanties, soms dingen die je dwarszitten. Wat kan je, en moet je daar nu iets mee? 

Jezelf Verkopen

vanuit je hart

Ik heb al een keer geschreven over mijn grootvader Pom. Dat ging over jezelf verkopen. Misschien ging het eigenlijk wel over jezelf zijn.

Namelijk ‘hoe overtuig je iemand’ en mijn conclusie is dat je dat pas doet als je vanuit je hart spreekt.

In die blog Hoe verkoop mezelf, ging ‘t erover dat twee grootvaders over mijn schouder meekijken, zo voel( ik dat. De één was creatief. Beetje wereldvreemd, dat was dus die Opa Pom - de man met een lasso - Een natuurlijke verbinder. Hij had iets bijzonders. En de ander, die ik nooit heb gekend, een harde werker. Een man met ambitie, die letterlijk zijn handen vuil maakte (hij werkte in een mijn). Beide mannen zitten in mij.

Of ik ‘t nu wil of niet

Soms krijgt de één voorrang, soms de ander iets meer op de voorgrond, Yin en Yang. Life.

Bagage - je jeugd

Dan die dingen aan uit je jeugd waar je minder blij mee bent - zoals iedereen die heeft.

Je kan dan zeggen: ik ben nu eenmaal perfectionistisch, of ja, dat komt van vroeger, m’n vader (mijn moeder of mijn zus, broer, wat dan ook). ‘Die was opvliegend, veeleisend’. Of sommigen: “Ik ben heel kritisch op mezelf, want we moesten altijd presteren”. “Mijn vader gaf me pas aandacht als ik heel veel succes had in wat ik deed.’

Thema’s die ik in gesprekken met cliënten geregeld hoor en zie.

En het doet soms pijn, dat verleden onder ogen te komen.

Het is al heel wat om het te zien. Nog moeilijker om het aan te pakken.

Jezelf aanpakken is net zo lastig als het opknappen van een oude auto. Je begint met goede moed, ‘t duurt vaak jaren, soms schort je het even op. Timing. Dan ben je al die onderdelen van je oldtimer weer even kwijt of één belangrijk onderdeel ligt verscholen in een kartonnen doos, ergens in de hoek van een schuur. Geschrokken ga je verder, als de timing goed is. Het moment daar.

Soms wilde ik bepaalde issues niet onder ogen komen. Die rotte plekken van die auto of fiets of ikzelf - maar ik werd en wordt steeds completer als ik doorga.

Het proces van helen. Je geeft jezelf misschien een cijfer tussen de 1 - 10 op gebied van uitstelgedrag (of het gaat om jaloezie, om vastzitten in je leven en al die issues die je als mens kunnen achtervolgen).

Je start met een pijnlijke 9?

Met een beetje moeite, na maanden (of jaren) op een 8, en dan naar een 7 en zo verder. Steeds doe je weer ‘s wat coaching, of therapie. Zoals Ester Perel zegt in een recente blog “Getting out of the loop is a process of dismantling entrenched dynamics, reversing them micromovement by micromovement. One step leads to another”.

Maar wat kan ik je aanraden? Ik zou alles uitproberen. Dat kan een traject met een Life Coach zijn of therapeut.

Als je denkt dat er diepere trauma's zijn die in je systeem, je harde schijf, zijn opgeslagen, kan je EMDR onderzoeken (of EFT als je een relatie wilt verbeteren).

groepen: spiegel voorgehouden krijgen

Doe mee aan een mannenweekend (als je een man bent) waar je een spiegel voorgehouden krijgt door anderen. Ik heb dat zelf ook gedaan.

Innerlijk kompas

Maak een trip in je eentje, doe een stilteweekend, ga naar een psycholoog of een therapeut en vind de sleutel van jezelf, of ontdek je innerlijk kompas.

Persoonlijke groei

Dompel je onder in een wereld van persoonlijke groei. Mannen en vrouwen die niet groeien of zelfonderzoek doen, willen de shit niet aan, zoals Dominique Haijtema, dat noemde in ons gesprek in podcast Het Motorblok en die nemen het steeds mee. Nemen het mee naar zichzelf, dragen het over op kinderen, of nemen het mee in relaties.

Dus kies voor expansie.

Trek de wereld in. Wees nieuwsgierig, in plaats van het tegenovergestelde van expansie: jezelf afsluiten.

Tot zover mijn verhaal over de jeugd, de dingen die je met je meedraagt. Tot een volgende podcast, dit was aflevering zes.

Laat me weten of je hier een mening over hebt, vergeet niet de podcast te volgen op Spotify of Apple podcast. Volgende keer ben ik weer met mindfulness en meditatie-expert Mark Teijgeler. Tot de volgende keer.

Over EFT (bij relatiewerk)

Over EMDR (trauma werk - verwerking van gebeurtenissen in je leven)